Cytujemy za Kwartalnikiem Więź fragmenty dwóch wierszy Louise Glück:
Eros
[…]
O zmierzchu deszcz zelżał. Zajęłam się rzeczami
jakie wykonujemy w świetle dziennym, byłam pogodzona,
ale poruszałam się jak lunatyczka.
To wystarczało i nie miałeś z tym już nic wspólnego.
Kilka dni w obcym mieście.
Rozmowa, dotyk dłoni.
A potem zdjęłam obrączkę.
Tego właśnie chciałam: być naga.
Czas
Zawsze było za dużo, potem za mało.
Dzieciństwo, choroba.
Obok łóżka miałam dzwonek –
po drugiej stronie dzwonka była matka.
[…]
Byłam dzieckiem, żyjąc jakby w półśnie.
Byłam chora; otoczona opieką.
I żyłam w świecie ducha,
w świecie szarego deszczu,
zagubionym, zapamiętanym.
I nagle pojawiło się słońce.
Poruszył się czas, choć niewiele go już pozostało.
I to co przeżywane stawało się zapamiętywanym,
a zapamiętywane przeżywanym.
To niezmiernie mała próbka twórczości noblistki.
Louise Elisabeth Glück (ur. 22 kwietnia 1943 w Nowym Jorku) – amerykańska poetka i eseistka. Laureatka Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji w roku 1993, Nagrody Bollingena w roku 2001, amerykańskiej National Book Award w roku 2014 została laureatką literackiej Nagrody Nobla w roku 2020. Od września 2004 roku writer in residence i wykładowczyni na Yale University
Jak podaje Wikipedia Louise Glück urodziła się w Nowym Jorku i wychowała na Long Island jako druga z trzech córek Daniela i Beatrice (z domu Grosby). Matka Glück miała rosyjsko-żydowskie pochodzenie, a jej dziadkowie ze strony ojca, węgierscy Żydzi, wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie byli właścicielami sklepu spożywczego w Nowym Jorku. Jej ojciec był przedsiębiorcą, matka zajmowała się domem.
Uczęszczała do Sarah Lawrence College, a następnie w latach 1963–1965 na nowojorski Uniwersytet Columbia. Dwukrotnie zamężna: oba małżeństwa zakończyły się rozwodami.
Jej debiutanckim tomem poetyckim był Firstborn z 1968 roku, w którym użyła wielu person wypowiadających się w pierwszej osobie.
Glück jest autorką wielu książek poetyckich. Jej prace były wielokrotnie doceniane przez krytyków.Wiersze Glück rzadko zawierają rymy, wiele z nich opiera się na powtórzeniach, dominuje tryb pierwszoosobowy. Tematykę poezji Glück często inspirowały wydarzenia z jej życia osobistego. Poetka wielokrotnie pisała o śmierci, stracie, odrzuceniu, niepowodzeniach w związkach oraz próbach uzdrowienia i odnowy.
Na język polski poezję Louise Glück przekładała Julia Hartwig. Trzy wiersze („Eros”, „Czas” i „Baśń”) znalazły się w tomie pt. Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich (Wydawnictwo Sic!), 2003, jednakże lwia część twórczości poetki nie jest dostępna w języku polskim. A szkoda! Może teraz wydawcy podwiną rękawy i dadzą szansę poezji.