Poezja

Przez kosmiczny rumosz
wzdłuż axis mundi
z dolnych źródeł
jesion czerpie,
potężnieje,
l-istnieje.

I coraz więcej istnień, woli, wyżyn,
na których wędrowcy pośród liści
tchną nowe zalążki, świetliste krople
otrząsają z okolicznych sklepień,
śpiewają hosanna i najświętsi mrą,
przeistoczeni osypują się w humus

dwuskrzydły jak inne
furkoczący na dwóch ramionach
barwny staje się dopiero
gdy na tle błękitu wyfrunie
ponad wielką szarą mgławicę

niebiesko unoszony
pamięcią zostaje gdy minie
kiedy ma przyjść nadzieją

/z listu do św. Pawła/

teraz
już nie trąci zmierzchem
świt zdołał ugłaskać
anatemę

Gdy piszę wiersz
w milczącej chwili
umiera jasnowidz w Manili,
pięcioro nowo narodzonych co słowo,
po przecinka desperat rzuca się w dół głową.

Gdy piszę
spada lawina, wylewa rzeka, w drzewo trafia piorun,
piołun pali usta, wyje zdradzona,
chirurg wyjmuje serce, jemioła na ramionach
błogosławi.

dla równowagi zaczynam od liścia
czerwonego podobno przypisany
mój kolor

pytasz dlaczego nie jem słodkiego
zawsze wybierałam mięsistą treść
czasem ryby i tran

nocą we śnie chodzę po dachach
kot słucha cierpliwie monologu
z pytaniami

Mężczyzna siedzi
obciążony ciałem,
w cienistym milczeniu
membrana jego skóry pęka,
bezgłośna udręka kości
promieniowe krzyżują
uda w złudzenie.

mało mi ciebie
przesiąknięty dłońmi
czekam
zostawiłaś pokoik
przysięgałem
będę szukał światła
nasz księżyc
moim oknem

„Miłość otworzyła trzecie oko na czole Diega,
oko wieczności."¹

Dzieciak w mężczyźnie. Obcy
kosmos surowych myśli
w zasięgu ręki brzuch
znad rozstawionych nóg,
czarne oko gra w białe litery
nienasycony popęd goni w kąt,
be, bez Fridy nieistniejący,
śmiertelny.

ja
i
fraza
która jest
energią fali
słowo - jaśniejsze od światła
dwa aspekty utworzone tajemnicą ust
naraz stają się w substancji dźwiękowej wyrazu i ujęciu
[znaczenia]*

Jest niedziela. Wczoraj trzeba było dorżnąć
starą Baśkę, która jeszcze przed słabością
i złamaniem pęcin dała radę zaorać
kamienisty ugór za wsią, ojcowiznę,
której fater nie chce sprzedać, gdyż obiecał
ją utrzymać. Boże, tak chcę stąd wyjechać.